Вандроўкі па Польшчы, Расіі, Швэцыі і Даніі: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 87:
[[Катэгорыя:Вільям Кокс]]
[[Катэгорыя:Гісторыя]]
== 18 жніўня - у апрацоўцы - пакуль не гатовы пераклад! ==
Немагчыма ўявіць, наколькі малыя патрэбы для жыцьця ў літоўскіх сялянаў! Іх калёсы робяцца без ужываньня жалеза. Вупраж і павады звычайна зплятаюцца з кары дрэваў або з пераплеценых галінаў. Яны ня маюць іншых прыладаў акрамя сякеры, каб будаваць свае хаты, сваю мэблю і калёсы, іх вопратка – грубыя палатняная кашуля і нагавіцы, доўгае грубае паліто з воўны (drugget), або накідка з аўчынай шкуры, круглы чорны капялюш з падкладкай з воўны, і чаравікі зробленыя з кары дрэваў. Іх хаты будуюцца з ствалоў дрэваў, пакладзеных адно на другое, і выглядаюць як кучы дрэва з драўлянымі стрэхамі. Наколькі гэта непадобна на швайцарскія катэджы, якія будуюцца з тых жа матар’ялаў!
Але іх хаты ня больш адрозьніваюцца, чым іх манэры.
Вялікая розьніца паміж швайцарскімі і польскімі сялянамі, у іх паводзінах і настроі, моцна адлюстроўвае кантраст паміж іх урадамі. Швайцарцы адкрытыя, маюць прамыя, грубаватыя манэры, але гатовыя служыць і дапамагаць вам; яны схіляюць зьлёгку галовы, або трохі сьцягваюць набок капялюш, калі ты калі ты праязджаеш побач, але чакаюць, што ім таксама адкажуць з адпаведнай ветлівасьцю, яны гатовыя раззлавацца з-за любой грубасьці, і іх не абразіш без адказнасьці за гэта. Зусім наадварот з польскімі сялянамі: яны надзвычай прыніжаныя ў тым, як яны выкавзваюць прыкметы павагі: яны схіляліся да зямлі, здымалі свае капелюша або шапкі, трымаючы іх у руках да той, пары пакуль мы не схаваемся зь віду, спынялі свае калёсы пры першых поглядзе на нашу павозку. Іншымі словамі, іх усе паводзіны былі яўнымі сімптомамі найвышэйшай ступнеі прыслужлівасьці. І хаця свабоду праслаўляюць у Польшчы гэтак жа часта як і ў Швайцарыі, але наколькі па-рознаму адчуваецца яна ў гэтых дзьвюх краінах! У адной яна роўна распаўсюджаная, і дае спакой і шчасьце па ўсім грамадзтве; у другім выпадку, яна засяроджаная на жменьцы людзей, і ў рэчаіснасьці зьяўляецца найгоршым гатункам дэспатызму.
| |||