Іспанская кухня

Іспанская кухня — нацыянальная кухня Іспаніі. Іспанская культура мае розныя спосабы прыгатавання ежы, якімі яна ўзбагацілася дзякуючы ўкладу розных рэгіёнаў краіны. Арыгінальная кухня вагаецца паміж сялянскай і прыбярэжнай і паказвае разнастайнасць, якая тлумачыцца мноствам культур, прыродных і кліматычных умоў^[1]. На іспанскую кухню моцна ўплывалі людзі, якія заваёўвалі яе тэрыторыю напрацягу гісторыі, гэтаксама як гарады і калоніі, якія пазней увайшлі ў склад Іспаніі. Гэтая сітуацыя прывяла да вялікай разнастайнасці кулінарных тэхнік і інгрыдыентаў.

Невядома, колькі стагоддзяў таму іспанская кухня пачала выдзяляцца з еўрапейскай, але прыкладна на мяжы XIX і XX стагоддзяў яна пачала набываць нацыянальную адметнасць з рознымі стравамі і кулінарнымі тэхнікамі, уласцівымі толькі ёй. Усе веды пра кулінарыю дайшлі да нас у працах аўтараў, якія спецыялізаваліся на гастраноміі і змаглі ўзвысіць і папулярызаваць ейныя стравы, даследаваць яе гісторыю і вытокі^[2]. Гэтыя аўтары цяпер маюць супольнае імя "гастранамічнае пакаленне 27". З гэтага моманту іспанская кухня змянілася і цяпер утварае сабой тое, што завецца сучаснай іспанскай кухняй.

Разнастайнасць спосабаў прыгатавання ежы прымусіла некаторых аўтараў казаць пра яе як пра шэраг кухань, то бок "кухні Іспаніі". У сучаснай іспанскай кухні адначасова існуюць дзве рэальнасці: адна класічная і папулярная кухня, заснаваная на традыцыях; другая - сучасная кухня, якая выкарыстоўвае найбольш інавацыйныя і арыгінальныя кулінарныя тэхнікі кухараў, якія дасягнулі міжнароднай славы^[1]. Класічная кухня мае вельмі глыбокія рэлігійныя карані^[3]. Некаторыя тыповыя харчовыя звычаі іспанскіх рэгіёнаў сталі міжнароднымі, напрыклад, тапас^[4]^[5]. Сярод іспанскіх інгрыдыентаў - сыры, якіх існуе мноства відаў, таму што вырабам сыроў займаліся здаўна. Іспанская кухня таксама валодае вялікай разнастайнасцю він, некаторыя знакамітыя вінныя рэгіёны атрымалі вядомасць па-за межамі Іспаніі. Хоць віно і з'яўляецца нацыянальным напоем, у некаторых паўночных раёнах таксама вельмі папулярныя іншыя напоі, напрыклад сідр.

Асноўныя стравы

Паэлья

Крыніцы

↑ ^1,0 ^1,1 Robuchon, Joël (2004). «España». Larousse gastronomique en español. Barcelona: Larousse. pp. 462-465. ISBN 9788483325278.
↑ Pérez, Dionisio. Guía del buen comer español: inventario y loa de la cocína clásica de España y sus regiones. Madrid: Sucesores de Rivadeneyra. pp. 282-288. OCLC 636259164.
↑ Pascual, Carlos (1977). Guía gastronómica de España. Madrid: Al-Borak. p. 28. ISBN 9788470070471.
↑ Becerra Gómez, Enrique (2009). El gran libro de la tapa y el tapeo. Córdoba: Almuzara. ISBN 9788492573516.
↑ Luján, Néstor (1998). El ritual del aperitivo: avisillos, llamativos y tapas (1.ª edición). Barcelona: Folio. ISBN 9788475833378.

[Robuchon-1] 1,0 ^1,1 Robuchon, Joël (2004). «España». Larousse gastronomique en español. Barcelona: Larousse. pp. 462-465. ISBN 9788483325278.

[2] Pérez, Dionisio. Guía del buen comer español: inventario y loa de la cocína clásica de España y sus regiones. Madrid: Sucesores de Rivadeneyra. pp. 282-288. OCLC 636259164.

[3] Pascual, Carlos (1977). Guía gastronómica de España. Madrid: Al-Borak. p. 28. ISBN 9788470070471.

[4] Becerra Gómez, Enrique (2009). El gran libro de la tapa y el tapeo. Córdoba: Almuzara. ISBN 9788492573516.

[5] Luján, Néstor (1998). El ritual del aperitivo: avisillos, llamativos y tapas (1.ª edición). Barcelona: Folio. ISBN 9788475833378.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]